I Sunnmørsposten 20. Januar 2009 er Kjell Furnes *) på ferde og geberder seg på ei heilside over «skuldingane» frå Oddvar Kjell Røsvik mot Smps «historielause» redaktør, og serverer eit historisk tilbakeblikk, «Kva er historielaust om Midtausten.» Furnes meiner at folk må då fatte og begripe at jødane er Guds utvalde folk og det heilage land difor tilhøyrer dei. Heiter det ikkje jødeland, kanskje? Difor må vi støtte jødane sin forsvarskamp mot desse terroristane, palestinarane, som nektar å late seg jage frå hus og heim, sine hagar og verkstader. Hadde dei berre hatt vet til å ha seg unna i 1948, da FN bestemte at jødane skulle overta landet, hadde dei sleppe å verta bomba sønder og saman. Då hadde det ikkje vore nokon blodig krig. Det må då folk forstå. Å gjera jødane til Guds utvalde folk er klart Furnes si overordna målsetning.

Men det er historielaust. Han baserer seg utelukkande på sionistiske og pro-sionistiske bøker og skrifter, forvrengde fakta, omtrentlegheiter, lygn og propaganda. Jødane har aldri vore, er ikkje, og blir aldri Guds utvalde folk. Heller ikkje palestinarane. Jødane har ingen «rett,» korkje historisk eller Bibelsk til dette landet. Og det antikristne FN har ingen «rett» til å ta seg føre med å omstøyta Guds lovnad. Det er berre eit stort mistak og slett ikkje kva Bibelen seier. Bibelen er den beste historiske kjelda. Bibelen seier klart og tydeleg at det er Israelsfolket, folkeslaget Israel, som er Guds utvalde folk. Ikkje jødane. At jødane og Israelsfolket er to adskilte folk. Til evig tid.

Det vert difor både historielaust og antibibelsk av Furnes å koma dragande med dette «jødelandet» sitt. Som judea aldri har heitt. Judea har då ingen ting med jødane å gjera, men med Juda. Israelitten Juda. Ein av dei tolv sønene til stamfaren til Israelsfolket, Jakob. Hebrearen Jakob som fekk namnet Israel av Herren sjølv. Han vart den første israelitt og hans ætlingar israelittar, dei tolv stammene av Israel. Det var ingen jødar på den tida, dei var ikkje oppfundne eingong. Å gjera jødane til Guds utvalde folk er difor historieforfalsking. Og når jødane og FN tek namnet til Israelsfolket og set det på landet dei no urettmessig legg under seg er også det tjueri. Av Israelsnamnet. Og å kalla det landet Herren lova Israelsfolket for «jødeland» er bedrag og tilsnikelse.

Men Furnes har gjort det til si livsoppgåve å pressa jødane inn i rolla som Israel. Men det er ikkje berre historielaust, det er ein farleg blindveg. Bibelen seier ingen stad at Gud gav landet til jødane. Gud har aldri lova so mykje som ein millimeter land til jødane. Når Furnes, som held seg for å vera Bibeltru, ikkje veit dette, som er kjernepunktet i Bibelen, er han uvitande. Hvis han veit, og likevel talar og skriv som han gjer er han ein bedragar. Det er Israel, folket, folkeslaget Israel, Bibelen handlar om. Den er israelsfolkets historiebok. Andre folkeslag omhandlast i Bibelen kun i den utstrekning dei kjem i befatning med Israel.

Hadde Kjell Furnes gjort seg flid med å studere sin Bibel i staden for å sluka og svelgja alt jødane slenger til han av lygn og propaganda ville han veta at jødane tvertimot er det sanne israelfolkets fiendar. Men det veit han heller ikkje. Jødane, edomittjødane, Raude Esaus avkom, som drap Jesus. Barnemordaren Herodes var jøde, liksom Sanhedrins øvste, Kaifas og Annas var jødar, dei ansvarlege for mordet på Jesus. Som Furnes stiller seg på parti med. Det er alvorleg.

Det er i det heile teke alvorleg at ein mann som reiser rundt på bedehusa og skal rettleide søkande menneske ikkje skjønar kva han les i sin eigen Bibel, eller kva han lærer frå seg. «Mitt folk går til grunne av mangel på kunnskap!» (Hos. 4,6) Furnes forkludrar Bibelens budskap og fører folk vill. Han skjønar diverre ikkje at han i sin tilbedande beundring for jødane i virkeligheten tilber Satans synagoge. Og i praksis gjer seg til tenar for denne, som arbeider for å bringe kristendomen i vanry og gjera dei kristne til latter. Difor sit no Furnes og hans tilhengarar hujande på limpinnen og rallar i ørska og ropar over seg at «Bibelen er sann» og «Jesus er vår frelsar.» I virkeligheten dolkar Furnes og kristenfolket den Jesus dei påberopar seg i ryggen når dei utropar til Guds utvalde folk desse blasfemikarane som Jesus forbannar.

*) Etter at sionistene vant andre verdenskrig, så fant mange at det var mer berikende å tjene mammon og de verdslige herskere i London og New York enn G-d. Kjell Furnes er tidligere Stortingsrepresentant for KrF.  Formann Styret for Israels venner på Stortinget 1988-1989.En av de ledende sionistiske proponenter i Norge i sin tid. Styreformann i sionstavisen Norge Idag.